De weersvoorspelling was herfstachtig: 10 mm regen en windkracht 4. Een 8-tal fietsers had de moed verzameld en stond klaar om de weergoden te tarten. Wij hoopten natuurlijk op een windluwe tocht door de mooie Veluwse bossen waarbij wij in alle rust onze vakantieverhalen konden delen maar niks was minder waar.
Op de heenweg hadden we op een paar schaarse momenten een ‘soort meewind’, maar voor de rest was het 85 km flink doortrappen tegen windkracht 4 in. Gelukkig sloeg 1 van de Garmins op hol en werd onmiddellijk in de remmen geknepen om dit mooie staaltje technologie te herstellen. Dat leverde tot opluchting van enkele fietsers halverwege de rit een onverwacht pauzemoment op om even uit te hijgen en wat te eten uit het shirt te grijpen.
Maar..het bleef de hele ochtend droog 
Deskundige blik op de Garmins van deze en gene
We vervolgden de weg richting Zwartsluis en Hasselt. Bij Hasselt zaten we op zo’n 65 km en kregen we al mooie visioenen van de uitsmijter aan de Milligerplas, een kop koffie, een knapperend haardvuurtje en eindelijk die vakantieverhalen aan 1 van de gezellige tafels in de serre van onze ‘uitspanning’. Stadshagen was immers in zicht. Er zat echter nog een verrassing in petto: extra lusje langs Kamperzeedijk. Maar na zo’n 85 km verscheen daar dan toch eindelijk onze eindbestemming.
En daar begon La Dolce Vita. De beloning voor ons ploegen en zweten. Er werd nog even gezellig nagepraat en rond de klok van 13 u vertrokken wij naar onze eigen onderkomens waar een warme douche, de zaterdag Volkskrant , een nieuwboreling van 12 weken oud, een verfklusje, 3 springende kinderen , een in te pakken vakantie-auto of wat dan ook op ons wachtte.
Dank aan de racecommissie voor de goede organisatie, de groep 4/5 mannen voor hun oneindige kopwerk, de mooie samenwerking & leuke sfeer in de groep en Milligers voor de lekkere lunch!