De afgelopen maanden kwijnden wij als FGS- leden weg , veroorzaakt door langdurige regenbuien en veel wind. Vandaag werd alles weer goed gemaakt: een strakblauwe lucht, een relatief zacht briesje en eindelijk de start van het raceseizoen. Resultaat: een volle winkel rond de klok van 9.00 en ruim 50 fietsers. Onze kersverse voorzitter Ed Lokhorst trapte af, Edwin en Didy zwaaiden ons uit en daar vertrokken we richting de Lemelerberg.
De gemeente Zwolle is de laatste maanden nogal druk met het upgraden van het wegennet. Al snel fietsten wij dan ook in een onverwachte fuik: de Marsweg bleek afgesloten. Met weinig koffie op was het een hele uitdaging deze onverwachte situatie besluitvaardig en daadkrachtig op te lossen maar moedig fietsten wij al brainstormend over de route voorwaarts.
Het ontwerp van de routes kwam deze keer uit de koker van Marcel Brondijk. Avonden lang had hij geknutseld, gewikt en gewogen over alle lusjes en tempogroepen. Er bleef echter 1 uitdaging over: de koffietent bovenop de Lemelerberg ging om 11 uur open, dus..bij flinke meewind was het een uitdaging om niet te vroeg aan te komen. Bij groep 2 leek dit even mis te gaan en werd na langdurig overleg besloten als tijdsoverbrugging een uitgebreide fotoshoot sessie op de Archemerberg in te lassen. Een toevallig passerend echtpaar van middelbare leeftijd werd vriendelijk verzocht af te stappen van hun fiets en hun fotografieskills in te zetten voor het goede doel.
De koffie stond voor ons klaar in De Lemelerberg met een heerlijk stuk appeltaart. De groepen 2 en 3 kwamen vlot na elkaar binnen . Ook groep 4 -die zo’n beetje de dubbele afstand van groep 2 in hetzelfde tijdsbestek had afgelegd door de Holterberg ook even mee te pikken- kon hun groep 2- en 3-matties nog even begroeten.
Een moeilijk moment voor kascommissielid Bob brak aan toen een tweede ronde koffie werd aangekondigd. Was deze tweede ronde wel begroot, was dit niet een overmoedige actie , aangezwengeld door enkele recalcitrante leden? Een bevestigend controllers- knikje van penningmeester Ruud maakte een eind aan deze zenuwslopende onzekerheid en de tweede ronde werd ingeschonken.
Tijd voor de terugweg. Dat was andere koek. Een beetje stram na de koffie en het winterseizoen stapten wij weer op. We lieten ons niet weerhouden door de ontberingen onderweg: niet meer kunnen inklikken in je pedaal, een aantrekkende zij-tegenwind, de lichamelijke conditie die deze en gene wat in de steek liet…
Gesterkt door de mooie woorden van onze voorzitter van vanmorgen over ons motto verbinden raapten wij ons zelf waar nodig weer bij elkaar en trokken wij samen moedig voorwaarts. De paden op de lanen in, de Peperbus komt in zicht, het fietsseizoen is weer begonnen, wat wenst een fietsminnend mens nog meer?