Lichtelijk gespannen voor wat komen ging stapten we het sportcomplex Omnisport in Apeldoorn
binnen. “Voor de trap links, door de gele deur, de gang helemaal doorlopen, rechts en dan kom je bij
de lift uit. Naar beneden en de rest wijst zich vanzelf.” Daar liepen wij dan door de lange betonnen
gangen, bij iedere stap steeg de spanning…. Omkleden in de kleedkamers, lift naar beneden, trap
omhoog en stonden wij ineens op de indoor atletiekbaan en tegelijkertijd middenterrein van de
wielerbaan.
Kort tijd om alle FGS clubgenoten en leden van andere wielerclubs even gedag te zeggen, de
zenuwen uit te wisselen. Daarna melden bij de organisatoren, rugnummer opspelden, trappers mee
en naar het materiaalhok voor de fietsen.
Zorgvuldig werd de hoogte van de fietsen voor ieder persoonlijk afgesteld en de bandjes opgepompt
door vriendelijke mekaniekers van de baan. Allemaal vroegere baanfietsers en/of derny bestuurders.
En toen, de baan op voor uitleg.
Hoe rem je op een fiets zonder remmen? Hakken naar beneden drukken. Altijd handen in de
beugels. Het blauwe gedeelte van de baan gebruik je alleen als in- en uitvoegstrook anders ga je
geheid onderuit in de bocht. Haal nooit links in. Heb je het idee dat je harder gaat dan diegene die
voor je fietst, stuur dan altijd naar rechts, de baan gaat omhoog dus rem je af.
Zo kregen we allerlei aanwijzingen en toen ging het daadwerkelijk gebeuren, de fiets op.
Eerst oefenen op het grijze vlakke gedeelte van de baan. Hoe zit dat? Hoe remt dat? Vervolgens op
de rechte stukken slalommen om pionnen heen, die steeds verplaatst werden. Paar procenten
klimmend naar rechts op de baan om een pion heen en dan naar beneden om de volgende pion te
halen. En dat was lang niet gemakkelijk maar we waren klaar voor het volgende.
We werden opgedeeld in 4 groepen van 8 personen. Twee groepen naar het middenterrein, één
groep aan de ene kant van de baan en de andere groep aan de andere kant. In een treintje achter de
instructeur aan. Het is zaak om niet naar beneden te kijken, dan stuur je ook naar beneden, maar
naar de zadelpen van je voorganger en er strak achter blijven.
Wat was dat gaaf! En als je eenmaal gaat dan is de angst weg, je doet, volgt en voelt dat het
makkelijk kan! We gingen “gewoon” die steile bochten door! Met een snelheid van zo’n 33-34 km/u
gingen we de baan over.
Met een dikke vette glimlach kwam iedereen van de baan af. Volgende groepen de baan in en er
gebeurde het zelfde! Wat is dit leuk.
Zo heeft iedere groep 2 keer rondes gereden en het laatste half uur met zijn allen de baan in,
verdeeld in twee groepen. Op het teken van de instructeur moest je zo hard als je kon, langs de
zwarte lijn (waarlangs een ronde exact 250 meter is) sprinten naar de andere groep. Waan je jezelf
een heuse baanwielren(st)er 😉
De laatste paar minuten mocht ieder voor zich lekker fietsen en werden en behoorlijke snelheden
bereikt.
Echt allemaal blije koppies om 21:00 uur. Sommige zó enthousiast, die hebben gelijk Marktplaats
afgestruind op zoek naar baanfietsjes…
Niet voor iedereen was het begin even leuk. Gelijk al twee schuivers waardoor er bij anderen wat
angst ontstond. Dit hebben ze super opgelost door individueel met een langzamere opbouw de baan op te gaan en wat tof als je ziet dat angsten overwonnen worden en écht iedereen zijn of haar
grenzen verlegd heeft!
Echt een top activiteit die voor herhaling vatbaar is en smaakt naar meer!
Bedankt activiteiten commissie voor het organiseren!